De loft van Andrea Croonenberghs

Wat gebeurt er als je twee dames met smaak van woonst laat ruilen? Andrea Croonenberghs, de lady van de loft, en Tine Van den Brande, de kanaalnimf, zochten het voor ons uit. Samen met hun huissleutels wisselden ze woonideeën, complimenten en groene thee uit.

'Tine heeft me drie letters ge-sms't: "Wow!"', lacht Andrea Croonenberghs. Het is ochtend in de lichte keuken van Tine Van den Brande, waar Andrea doet alsof ze thuis is. Vijfentwintig kilometer verderop is Tine onder de indruk van Andrea's onlangs vernieuwde loft. Zo begon dit experiment, waarin de twee actrices met een open geest en lege maag naar elkaars woonst trokken. Hun missie: de geneugten van huisruil aan den lijve ondervinden.

BORDEELSOFA

'Ik zal me met plezier wentelen in Andrea's goede smaak!', riep Tine handenwrijvend uit bij Andrea's vertrek. Ze zwaaide naar Croonenberghs, die even later na een idyllische rit de historische sluis overstak waaraan Tines okergele, door weelderige struiken beschutte huis al sinds de 18de eeuw staat. Langs de achterdeur word je er uitgenodigd in de waterblauwe keuken, die Tine zelf ontwierp. Natuurlijke materialen, kleurrijke spulletjes en robuuste meubels vormen een levendig geheel. Op memovisjes zijn met krijt dochter Ava's taken geschreven - zwemmen, computeren, op bosklassen - en op het aanrecht knipoogt een ansichtkaart: ' A dirty house is a sign of a brilliant party! '

Op het fuchsia tafelkleed liggen, naast een verrekijker, Andrea's handtas en krant. 'Ik vond het hier meteen gezellig', zegt Andrea, de gastvrouw ad interim. 'Zelfs het toilet, met zijn oude wastafel en rozenlampjes, is eigenzinnig. Ik ben gevoelig voor sfeer. Het is hier helemaal anders dan bij mij thuis, maar er hangt een goede vibe .' Dat is precies Tines bedoeling. 'In België stoor ik me zo erg aan de lelijkheid, het verkeer en het gebrek aan groen, dat ik thuis absoluut hartverwarmende emoties wil oproepen', vertelt Van den Brande, wanneer beiden elkaar ontmoeten om de sleutels uit te wisselen.

Andrea Croonenberghs roemt Tines harmonieuze inrichting, al bekent ze dat ze het keukenblauw wat flets vindt. Het kleurengebruik in de woonkamer bekoort haar meer. 'De woestijnzandkleurige vloer past goed bij de mooie, verzadigde pistachetint van de muren. De lampenkapppen en oude Chesterfield-sofa zijn geslaagde, naakte rode accenten.'

Die tweedehandssofa sierde ooit de hal van een caberdouche , zal Tine later vertellen. 'Als die zetel kon praten, zouden we veel te weten komen!' Nietsvermoedend vleit Andrea zich erop neer. Ze vindt de zetel zichtbaar comfortabeler dan de lage, ronde poefs die een Marokkaans tafelblad omkransen. 'Ik zit graag en vaak op de grond', zegt Tine daarover.

'Ook kinderen vinden dat supertof. Alleen voor mijn vader van 83 is het onmogelijk om te eten aan de lage tafel. In de Marokkaanse stad Essaouira vonden we het oude tafelblad, waar we poten en poefjes bij lieten maken door een schrijnwerker die niet kon lezen of schrijven. Zijn buurman stuurde ons een postkaart waarop stond "De tafel is klaar", maar toen we terugschreven, bleef het stil. Uiteindelijk hebben we de tafel tijdens een volgende vakantie zelf op het vliegtuig gezet. Ik heb er geen moeite mee te kamperen tot ik de juiste tafel gevonden heb.'

Ook de muurschildering op de schouw heeft een verhaal. 'Achter het behang ontdekte ik dit schilderijtje van een van de eerste Belgische binnenschepen. De kleuren hebben de hele inrichting bepaald.' Het is een mooi spiegelbeeld van de vier panelen die de kunstenaar Flavio Piras afstemde op Andrea's interieur. Voor haar belangrijke jaartallen, foto's en haar lievelingskleur - ultramarijn - zijn in de kunstwerken verwerkt. Tine kan nauwelijks geloven dat ze 10 jaar oud zijn, en toch wonderwel passen bij Andrea's moderne inrichting.

Met blote trotse, brede gebaren heet Tine Van den Brande me welkom in haar eendagswoonst. Als huisruiler is ze niet aan haar proefstuk toe, maar ze geniet met volle teugen van het strakke maar persoonlijke interieur van Andrea. De metamorfose van Andrea's loft voltrok zich anderhalf jaar geleden. 'Ik was de 20 jaar oude sofa, de vergeelde vloer en de terracotta muren zo beu!', vertelt sexy Andrea Croonenberghs. 'Door iets eenvoudigs als de naakte keukenkasten zwart verven wordt je interieur als nieuw.' Taupe en zwart voeren nu de boventoon in de royale leefruimte. 'Toch krijg je geen donker gevoel', zegt Tine. 'Tegenover het zwartlederen salon zuigt de glazen wand je meteen aan.'

In de hoek van het salon straalt een wit beeld rust uit. 'Ik noem het mijn spookje', lacht Andrea. 'Het is een kleinere, slankere versie van de beelden van de kunstenaar Albert Szukalski, die in de Amerikaanse woestijn van Death Valley het laatste avondmaal uitbeelden. De grote zwart-witfoto in de eetruimte nam Toon (Slembrouck, Andrea's partner) zelf in het New Yorkse Meatpacking District.'

Dragen nog bij tot het designgevoel: rode Crosslight -lampen van Dark, kelkvormige Kartell-stoelen en zitjes van Bertoia. 'Doordat ik lang samen ben geweest met een architect, weet ik dat het klassiekers zijn', zegt Tine. 'Zelf droom ik van een Egg Chair als leesstoel, maar de kans is klein dat ik die tweedehands vind. Vroeger geloofde ik niet dat er in een designinterieur plaats is voor kinderen en hun speelgoed. Maar hier zie ik dat je het perfect kunt organiseren.'

'Andrea heeft een goed oog voor krachtlijnen in een interieur', zegt Tine. 'De strakheid en het dieptegevoel doen me denken aan de woonboot waarop ik lang gewoond heb.' Ook het gezandstraalde metaal van de 'ministeriebureaus' en archiefkasten - de lades dragen labels als 'wens', 'reizen', 'facturen' en 'scenario' - katapulteren Tine terug naar het schip dat ze na haar scheiding inruilde voor het kanaalhuis.

'Ik ben zo jaloers op de ongelooflijk fijne ligging!', zucht Andrea Croonenberghs daar. 'Ik ben een stadsmens en heb een zonneterras, maar soms mis ik gras onder mijn voeten. Hier kun je zo gaan fietsen of wandelen.' 'En rollerbladen, paardrijden of zwemmen in het kanaal', vult Tine aan. ''s Zomers staan de ramen tot laat 's avonds open. Dan horen we het klotsende sluiswater en de roepende schippers. We leven op het ritme van de seizoenen. Beneden worden de kachel en de lampen gedoofd als we onze intrek nemen in de zomerliving, boven.' De houten muurbekleding, witte gehaakte kussens, rieten poefjes en het overdadige licht geven de ruimte de allure van een Scandinavisch buitenhuis, waar je met een koffer vol boeken en een hoofd vol zorgen kunt aankomen.

Ook Andrea Croonenberghs houdt van de natuurlijkheid van het sluishuis. 'De muurbekleding met ronde keitjes in de badkamer is prachtig! Ik zou er zo mijn witte tegels voor inruilen', zegt ze. 'Niet doen!', adviseert Tine. 'Het resultaat zal een juweeldoosje zijn, maar de keitjes plaatsen ging zo moeilijk dat ik het op een bepaald moment huilend wilde opgeven. Gelukkig zorgden goede vrienden ervoor dat ik mijn zin voor creativiteit niet verlies. Omdat interieurreportages te weinig tijdloos zijn en niet te vertalen naar mijn interieur, richt ik in op het gevoel, met respect voor het karakter van het huis. Op reis, in kringloopwinkels of op het Vossenplein verzamel ik oude spiegels - ik betaal er nooit meer dan één euro voor - en andere spullen die anderen niet willen. "Ga je die brol meenemen?", klinkt het dan verwonderd. Mijn talent is dat ik het potentieel zie en er iets van maak.'